تخمین دبی سیل با تناوب مختلف در حوضه آبخیز زاینده رود طبق روش منطقه ای هیبرید

مطالعه تناوب سیلاب در مناطق خشک به دلیل تعداد کم ایستگاه های هیدرومتری، کمبود آمار و وجود داده های پراکنده ناشی از وقوع جریانهای نادر، بسیار مشکل می باشد. تحلیل منطقه ای سیلاب یکی از روشهای مناسب جهت غلبه بر چنین مشکلاتی می باشد. در این تحقیق یکی از روشهای تحلیل منطقه ای سیلاب به نام روش هیبرید مورد بررسی قرار گرفته است. منطقه مورد مطالعه شامل 17 حوضه همگن واقع در استانهای اصفهان و چهارمحال و بختیاری می باشد. نخست با استفاده از رگرسیون چندگانه بین دبی سیلاب با دوره های مختلف بازگشت، به عنوان عامل وابسته و خصوصیات فیزیکی و اقلیمی حوضه، به عنوان عوامل مستقل، مهم ترین عوامل فیزیکی و اقلیمی مرتبط با سیلاب که عبارت از سطح و ارتفاع متوسط حوضه بودند تعیین گردید. مدل های تناوب سیل هیبرید مرتبط با این دو عامل تعیین و با مدل های رگرسیون چندگانه در این منطقه مقایسه گردید. مقایسه مقادیر نسبی خطای مدل های هیبرید و رگرسیون نشان می دهد که در دوره های بازگشت کوتاه، دقت مدل هیبرید بیشتر از روش رگرسیون بوده ولی در دوره های بازگشت بالا، دقت مدل رگرسیون بیشتر از روش هیبرید می باشد.